Namibia! - Reisverslag uit Windhoek, Namibië van Erik Loon - WaarBenJij.nu Namibia! - Reisverslag uit Windhoek, Namibië van Erik Loon - WaarBenJij.nu

Namibia!

Blijf op de hoogte en volg Erik

23 Januari 2020 | Namibië, Windhoek

In de ochtend van 8 januari komen we aan op Windhoek International Airport, een klein vliegveldje in de middel of nowhere. Na het ophalen van de huurauto en een nachtje bijkomen in Windhoek beginnen we aan de rondreis. Met onze Toyota pick-up 4x4 rijden we eerst naar het zuiden, in Stampriet gaan we op safari waar we al veel dieren zien.

We vervolgen onze weg richting Zuid-Afrika over eindeloze gravelwegen die vele honderden kilometers lang zijn. Je komt nauwelijks andere auto’s tegen maar de verraderlijke potholes en stenen op de weg houden je wel alert. Na een kort bezoek aan het Kokerbomenbos en de Giants Playground komen we aan het einde van de dag aan bij de Fish River Canyon. Na de Grand Canyon in de USA is dit de grootste kloof op aarde!

Luderitz aan de Atlantische oceaan is de volgende bestemming. We rijden wederom door een enorm uitgestrekt landschap met hier en daar een Oryx (symbool van Namibië) of springbok verder alleen maar zand, stenen, en rotsen. We nemen een kijkje in Kolmanskop (ghost town), een verlaten dorpje uit de tijd van de diamantkoorts. Het gebied ten zuiden van dit dorp is streng verboden omdat er nog steeds velen diamanten in de grond zitten. We verkennen de omgeving van Luderitz waar de 4x4 echt geen overbodige luxe is…

We verlaten de kust en belanden in de Namib Dessert met zand, wind en ongekend hoge temperaturen van richting de vijftig graden. We rijden door de hoge zandduinen van de Sossusvlei naar Death Valley. Hier beklimmen we een van de vele duinen wat een schitterend uitzicht oplevert.

Na al dit natuur geweld zoeken we weer wat verkoeling aan de kust. Onderweg naar Zwakopmunt beginnen de slechte gravelwegen en de hitte hun tol te eisen en is een lekke band onvermijdelijk. In de brandende zon een band wisselen is geen pretje maar gelukkig konden we zonder problemen de kustplaats bereiken. Het is een rustige plaatsje met veel Duitse invloeden waar een bezoekje aan het Brauhaus niet kon ontbreken.

Verder naar het noorden komen we aan de Skeleton Coast. Hier liggen velen scheepswrakken die zijn vastgelopen en bij Cape Cross zit een enorme kolonie zeehonden die behoorlijk wat geluid en stank produceren. Via de Brandberg reizen we verder naar Etosha National Park helemaal in het noorden van het land. Erg opletten voor dieren op de weg want een overstekende koe, geit, giraffe of paard is geen uitzondering.

In Etosha gaan we op zoek naar 4 van ‘de big five’. Het is nu hoogzomer en dus regenseizoen, daardoor is het lastig om de dieren te spotten omdat ze voldoende water hebben en dus niet bij de waterpoelen zitten zoals in de winter. We gaan een dag op Safari met een gids en een dag zelf op game drive met de auto. Beide dagen hebben we veel dieren kunnen zien. Het was goed zoeken maar het doorzettingsvermogen werd beloond met velen grazers, stokstaartjes, struisvogels, giraffen, zwijnen, jakhalsen, vogels en hyena’s. Moeilijker was het om olifanten, neushoorns en leeuwen te vinden maar uiteindelijk is ook dat gelukt. Een groep leeuwen met welpen van heel dichtbij!

Na 4500 stoffige en hobbelige kilometers eindigen we onze roadtrip Namibië weer in windhoek.
Een bizar land van extremen! Weinig mensen, veel dieren, hoge temperaturen en een ongekend landschap!

Reageer op dit reisverslag

Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley

Verslag uit: Namibië, Windhoek

Down Under

No worries mate

Recente Reisverslagen:

23 Januari 2020

Namibia!

20 Januari 2019

Costa Rica, Pura Vida!

18 Januari 2018

Op z'n Afrikaans

20 Januari 2017

'Road trippin’ the sunshine state

23 Januari 2016

Thailand
Erik

Actief sinds 30 Nov. -0001
Verslag gelezen: 1265
Totaal aantal bezoekers 49758

Voorgaande reizen:

12 Februari 2009 - 30 November -0001

Down Under

Landen bezocht: