Down South!

Na alle lopende zaken bij Island Bulbs te hebben afgerond of overgedragen ben ik na 5 maanden vertrokken uit Hastings. Eerst richting Taupo gereden, daar even gekeken bij de Huka falls en de Taupo Bungee. Alleen gekeken want bungee jumpen wil ik op t Zuidereiland doen, daar schijnt een iets spectaculairdere jump te zijn. In Taupo overnacht in een backpackers hostel met bijbehorende bar met pils voor backpackersprijzen... heel vervelend.

De volgende dag naar Mt. Ruapehu gereden, dit is een (actief) vulkaangebergte en hier bevind zich het grootste skigebied van NZ. In het gehucht onderaan de berg (National park village) alle benodigde snowboard spullen gehuurd en ‘s middags direct aan de slag gegaan in whakapapa skifield. Het was goed te merken dat het einde van het seizoen is want de kwaliteit van de sneeuw was niet al te best meer. Whakapapa is een beetje een snowboard onvriendelijk skigebied met veel sleepliften. Na twee dagen had ik het hier wel bekeken en ben ik naar Turoa skiefield gereden. Dit ligt aan de andere kant van Mt. Ruapehu en is ongeveer een uurtje rijden met de auto. Hier was de sneeuw een stuk beter omdat dit de schaduwzijde van de berg is. Verder was hier een funpark voor snowboarders en meest stoeltjesliften dus hier kon ik me goed vermaken. Mt. Ruapehu ligt echt in de middle of nowhere dus naast het snowboarden is er zeer weinig te beleven maar al met al heb ik een paar dagen lekker kunnen boarden en het is het vergeleken met de Europese skiegebieden allemaal redelijk goedkoop. In en rond de skigebieden zijn ook verschillende scènes van de lord of the Rings opgenomen waaronder ook Mt. Doom.

Na de avonturen in de sneeuw ben ik via de forgotten world highway 43 richting New Plymouth gereden. Een rit van 150 km zonder tankstop door niemandsland, gedeeltelijk zelfs gravelroad. Op zich wel een leuk ritje maar naast mooie natuur en ontelbare schapen verder niet zo spectaculair. In New Plymouth aangekomen heb ik Vivianne even opgezocht. (vriendin uit Den Bosch) Zij woont daar al een aantal maanden dus kon ze mij mooi rondleiden. Dus even de stad, het strand en Mt. Taranaki bekeken. Viv moest tussendoor ook nog even 400 koeien melken dus ik ben ook op de hoogte hoe dat er hier aan toe gaat.

Na het bezoek aan Viv ben ik naar Wellington gereden. Een rit van ongeveer 5 uur dus dat kon ik mooi in 1 dagje rijden. In Bulls even langs de Dutch shop geweest waar ze allerlei Nederlandse souvenirs en voedingsmiddelen verkopen. Hier voor een klein vermogen aan Nederlandse producten ingekocht. Echte Hollandse kaas, mayonaise, gevulde koeken en drop is na 9 maanden toch wel weer lekker! In een dorpje 50 km verderop staat ook nog een echte Hollandse Molen dus de Nederlandse invloeden zijn hier goed zichtbaar.

Wellington is de hoofdstad van NZ en ligt grotendeels in de bergen, vanaf Mt. Victoria kan je de stad en de haven goed bekijken. Verder is Wellington just another city wat ik dus al redelijk snel had bekeken. Wel zijn er veel cafe’s en stikt het er van de backpackers. Met Halloween op zaterdag leverde dit dus een dikke party op.

Zondag ben ik met de Ferry de Cook Strait overgestoken naar het Zuidereiland. Een tocht van 3 uur waarvan het laatste uur door de Queen Charlotte Sonds, een baai van eilanden. Gelukkig was het mooi weer dus leverde dit een paar mooie plaatjes op.

Op het Zuidereiland ben ik meteen richting Christchurch gereden. Bij Kaikoura heb ik nog een kudde zeehonden gespot. Nu zit ik in Christchurch waar morgen Jacco en Jan aankomen. Tot zover dit bericht.

http://www.erikvanloon.hyves.nl/fotos

Grn. Erik Down Under