Polderboys Down Under

Donderdag 5 november kwamen de mannen aan in Christchurch. Na een behoorlijke reis van bijna 40 uur hebben we eerst maar is ff een bakkie gedaan. (ook voor mij was t vroeg die ochtend..) Om mij toch een beetje t idee te geven dat t bijna 5 december is had het thuisfront een paar zakken pepernoten meegegeven, de jongens hadden die heel subtiel door de douane heen weten te krijgen en die gingen er natuurlijk wel in! ’s Middags hebben we de gondel gepakt op Mt. Pleasant, daarvandaan kan je de stad en de wijde omgeving goed bekijken.

We wilden niet te lang in Christchurch blijven hangen want daar is, met uitzondering van de zaterdagavond, weinig te beleven. Dus zijn we richting het zuiden gereden. Op vrijdagavond in Timaru ff een avondje wezen bier drinken tussen de locals. Ze waren hier duidelijk niet berekent op drie grootverbruikers uit Nederland want de volledige Heineken voorraad was erdoorheen.. De volgende dag zijn we doorgereden naar Dunedin. Onderweg zouden verschillende pinguïn kolonies te zien zijn maar die waren speciaal voor ons weggebleven. Verderop zijn we ff bij de Moeraki Boulders wezen kijken, tientallen grote ronden stenen die op t strand liggen. ’s-Avonds was het groot feest in Dunedin. Dit is de studentenstad van het Zuidereiland en die weten wel hoe ze een feestje moeten maken..

Vervolgens zijn we via de zuidkust naar Invercargill gereden. Deze route wordt ook wel de Southern Scenic Tourist Route genoemd en is vanwege watervallen, rotsen en kustlijn erg mooi om te rijden. De volgende dag hebben we een bezoekje gebracht aan Triflor NZ. Triflor teelt in Edendale ca 70 ha tulpenbollen. Vooral voor Jan ‘de tulpenman’ was dit natuurlijk erg interessant. We waren nog precies op tijd want de laatste tulpen stonden nog te bloeien, met name Strong Gold. Erg bijzonder om grote lappen bloeiende tulpen in het Nieuw Zeelandse landschap te zien. Na een uitgebreide rondleiding door het bedrijf en de velden zijn we naar Bluff gereden. Dit wordt gezien als het zuidelijkste puntje van het vaste land van NZ. (wat geografisch gezien niet zo is..)

De volgende dag zijn we naar Te Anau gereden, dit is het enige dorpje in de buurt van Fjordland National Park. De meeste mensen komen hier voor hun rust dus ’s avonds was er niet zoveel te beleven. Daarvandaan hebben we een cruise gedaan door een van de fjorden, Doubtful Sound. Dat was erg mooi en indrukwekkend, helaas werkte het weer niet echt mee en beperkte de bewolking/regen het uitzicht. Maar dat is niet zo verwonderlijk in een gebied waar het 300 dagen per jaar regent en in totaal 7 meter water valt. Wel hebben we hier zeehonden en pinguins gezien en bij Lake Manapouri hebben we een bezoekje gebracht aan de grootste waterkrachtcentrale van NZ. De Volgende dag zijn we ook nog naar Milford Sound gereden, erg mooie route met watervallen, besneeuwde bergen en mirror lakes.

Na al deze natuur en rust was het de hoogste tijd om weer eens richting de bewoonde wereld te gaan. Dus met de Primera volgas naar Queenstown. In Queenstown is zoveel te beleven dat je er weken zou kunnen vertoeven, eerst zijn we maar is met de gondel omhoog gegaan om alles ff goed te bekijken. Bovenaan de gondel hebben we een paar ritjes op de rodelbaan gedaan wat er natuurlijk weer spartaans aan toe ging.. Queenstown staat vooral bekend om het Bungee jumpen, hier is het min of meer allemaal begonnen. Dus hier moest het gaan gebeuren! Een ravijn in de middle of nowhere, 134 meter boven de Nevis river. Niet van dat laffe en gewoon springen... wat een end.. en wat een kick..! Ook zijn we wezen raften op de Shotover river, dit was natuurlijk dikke pret. Al die activiteiten en adrenaline trekt enorm veel jongeren aan dus elke avond is het groot feest.

Na drie dagen was het de hoogste tijd om weer verder te gaan. Bij de lokale mechanic nog ff de remblokken van de wagen laten vervangen en op naar de gletsjers. In Wanaka bij puzzling world binnengestapt waar je in de verschillende illusion rooms je eigen lekker voor de gek kan houden.

In Franz Josef hebben we de gletsjer beklommen. Op de gletsjer sneeuwt het dagelijks en er valt per jaar een dikke 50 meter. Boots aan, spikes onder en na een paar uur zaten we op een paar honderd meter hoogte op de gletsjer. Dit was echter slechts een klein begin want de gletsjer is echt enorm. Maar voor ons amateurs was dit net mooi en erg indrukwekkend!

Onderweg van Franz Josef naar Westport zijn we wezen kijken bij de pancake rocks en blowhole. Hier is goed te zien wat de kracht van de oceaan is en wat de gevolgen daarvan zijn. In Charlston zijn we die middag wezen cave raften. Trek een wetsuit aan, pak een binnenband, zet een lamp op je hoofd en klaar ben je. In de grot hebben we stalagmieten, stalagtieten en glowwormen gezien. Dit was wederom een gave activiteit.

De volgende halte was Nelson, dat ligt helemaal in het noorden van het Zuidereiland en is tevens een groot wijngebied. Hier hebben we een wijntour gedaan. Ik kan niet zeggen dat ik er een enorme wijnkenner van geworden ben maar na 6 wineries en 30 glazen heb ik op een dag meer wijn gedronken dan in de afgelopen 24 jaar. Na een bezoek aan Abel Tasman national park zijn we via de noord en oostkust terug gereden richting Christchurch. Daar zijn we 's avonds bij een Maori dorp geweest waar deze inheemse bevolking een voorstelling opvoerde.

zondagmorgen heb ik Jacco en Jan op t vliegtuig gezet voor een paar dagen Australië. Donderdagmiddag waren de mannen weer terug en zijn we ‘s middags naar een groot tuinbouwbedrijf geweest onder Christchurch om te kijken hoe dat er hier aan toe gaat. 's avonds hebben we de vakantie afgesloten met een goede maaltijd en de nodige pinten.

In 17 dagen het Zuidereiland rond, veel gezien, gedaan en beleeft. Wij hebben ons dus prima vermaakt en een fantastische tijd gehad!

Ik ben vanuit Christchurch naar Mount Cook gereden (hoogste berg van Australasia) en daarna doorgereden naar Queenstown. Hier gebeurt het allemaal dus ik hoef me voorlopig niet te vervelen. Op de planning staat nog skydiven en kitesurfen.

De foto’s staan wederom op hyves: http://www.erikvanloon.hyves.nl/fotos

Grn. Erik